piątek, 10 czerwca 2016

Powrót do własnych wojsk

8 sierpnia 2013. Gdzieś za linią wroga, Polska.
K.. mać. Iwan to jednak niezły skurczybyk był, widziałem jak Kożedub wchodzi w walkę z nim, po którejś serii jednak stracił skrzydełko i wyskoczył na spadochronie. Akurat leciał w moją stronę więc przymierzyłem z mojego P229 i zastrzeliłem drania. Gwałt niech się gwałtem odciska. Sprawdzając resztki P-51 w poszukiwaniu czegokolwiek wartościowego natknąłem się na ruski patrol. Szlag by to jasny! Ich trzech, ja jeden. Raz się żyje. Wychylam się i strzelam w kierunku jednego z nich.
-AAAAAAAAAAAA! Dimitrij! Trafił mnie ....
-Tu kapitan Kożedub! Nie strilaju idiotu!
Lekko wychylam się zza kadłuba. W tej chwili ruski podający się za Kożeduba tnie serią po samolocie. A cholera by ciebie! Wiem że zaraz zmieni pozycję i ... nagle czuje ból w nodze. Strzelam trzy razy na oślep i chyba trafiam ... trzeci rusek się wycofuje. Spoglądam na nogę. Spodnie poszarpane, krew się leje. Daleko teraz nie zajdę. Cholera by ich jasna! Odcinam pasy bezpieczeństwa z kokpitu myśliwca i robię opatrunek uciskowy ... teraz najtrudniejsza część. Kombinerkami multitoola zdejmuję kulę z łuski i wysypuję na ranę proch ... będzie boleć ... musisz zrobić to dla Asi. Wyciągam zapałkę i przytykam do prochu. Mała eksplozja i nagły ból pozbawiają mnie przytomności.


Kilka godzin później. Lotnisko w Szczecinie, Polska.
-Musiało się coś stać, przecież by wrócił.
-Nie mam maszyny by cokolwiek móc zrobić ...
-Jeżeli ty tego nie zrobisz to sama wsiądę do Hurricane'a i polecę po Adama.
-DOBRZE! Wygrałaś! Lecę go poszukać!
Asia wybucha płaczem, dobrze wie że Adam mógł zginąć. Cholera! Po co ja mu pozwoliłem wziąć tego P-51! Wskakuję do jego maszyny, która ma kilka dziur w skrzydle, startuję i obieram kurs na wschód. Już z daleka widzę płonące szczątki P-51 oraz MiG-a 19. Zataczam kilka kręgów, i ... o rzesz ty! ŻYJE! SKUBANIEC ŻYJE!

Koło wraku P-51. Gdzieś za liną wroga.
Ocknąłem się w idealnym momencie. Usłyszałem silnik samolotu, nie był to odrzutowiec, lecz samolot tłokowy. Spojrzałem w górę i zobaczyłem mojego P-51! Sprawdziłem kieszenie, po krótkiej chwili znalazłem krótkofalówkę.
-Sabro pacanie! Tu jest tysiące ruskich! Spadaj stąd!
-Po moim trupie! Znajdź mi jakieś pole do lądowania.
-SZALBIERZ TO BYŁ ROZKAZ! WY.....
-Jak sobie chcesz. Wyślę ci spadochroniarzy ze 101-wszej tak na wszelki wypadek!
Cholera by go ... nic jakoś dam sobię radę. Wstaję, noga już jako tako pracuje, więc zaczynam kierować się na wschód. Po dwóch, trzech kilometrach natykam się na ... no właśnie, to ci ciekawe. Nie są to nasi, ani na pewno nie ruscy. A szczególnie nie Enterprise z Jimem Kirkiem na pokładzie. Ale statek wygląda dziwnie znajomo!
-Do cholery jasnej Joker! Nie potrafisz latać to nie lataj!
-Ale to nie moja wina!
-JAK NIE TWOJA?! NORMANDIĘ MI PODZIURAWILI MATOLE!
-John, kochanie uspokój się!
No rzesz, następne zawirowanie czasoprzestrzeni? Normandia, John, wszystko wskazuje na ekipę z uniwersum Mass Effect. Zaczyna się robić ciekawie. Wtem ktoś łapie mnie za bark, i obraca, po czym otrzymuję uderzenie kolbą w głowę i tracę przytomność

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz